www.eprace.edu.pl » isdn » Pomiary wykonywane podczas uruchamiania dostępu BRA

Pomiary wykonywane podczas uruchamiania dostępu BRA

1. Pomiary centralowe


Współczesne systemy komutacyjne oferują szereg wbudowanych mechanizmów pomiarowych, które powinny być możliwie efektywnie wykorzystywane w procesie uruchamiania jak i utrzymania łączy ISDN. Procedury tego typu dostępne we współczesnych centralach można podzielić na dwie podstawowe grupy: pierwsza to pomiary wykonywane dla wszystkich łączy dostępowych (niezależnie od ich rodzaju, dla analogowych łączy telefonicznych i dla łączy cyfrowych ISDN), druga grupa to pomiary specyficzne dla łączy cyfrowych ISDN. Pomiary z pierwszej grupy należy realizować praktycznie w momencie zestawiania drogi kablowej do abonenta. Ich zadaniem jest wyeliminowanie tzw. błędów grubych polegających na niepoprawnym wykonaniu połączeń, na uszkodzeniu kabla lub wykorzystaniu w realizacji drogi kablowej fragmentu kabla o bardzo złej jakości wpływającego na parametry całego łącza. Druga grupa pomiarów wykonywana w pętlach pomiarowych służy do ostatecznej weryfikacji jakości oddawanego do użytku łącza. O ile w pierwszym przypadku pomiarom podlegało głównie okablowanie, o tyle testy w pętli mają za zadanie sprawdzenie również wyposażenia liniowego w centrali LT, zakończenia sieciowego NT oraz terminala TE o ile posiada on takie możliwości. Poniżej zostanie omówiony system komutacyjny działający w kraju w sieci TP S.A. tzn. 5ESS firmy Lucent Technologies.

Centrale 5E pracują w sieci TP S.A. jako centrale tranzytowo - końcowe lub końcowe. Centrala tego typu jest również platformą hardware'ową sieci KOMERTEL. Tak jak wszystkie współczesne systemy komutacyjne również ten posiada pewien zbiór wbudowanych mechanizmów utrzymaniowych. Powinny one być wykorzystywane przy uruchamianiu łączy ISDN jak i przy późniejszej ich eksploatacji i utrzymaniu.


2. Pomiary linii.


W systemie 5ESS do pomiaru parametrów łączy dostępowych służy mechanizm nazwany SLIM (z ang. Subscriber Loop Instrument Measurement). Narzędzie to jest kontrolowane programowo i pozwala obsłudze technicznej centrali wykonanie testów fizycznych i elektrycznych charakterystyk dwuprzewodowego łącza przy dostępie podstawowym BRA.

Aby przygotować system do wykonywania testów z terminala MCC należy wprowadzić i wywołać komendę 160. Odpowiedzią systemu powinno być wyświetlenie 160-tej strony menu - TEST POSITION SUMMARY. Aby wybrać odpowiednie stanowisko pomiarowe, które ma realizować testy należy wprowadzić komendę: 161 „X gdzie X oznacza numer stanowiska pomiarowego (1-32), Y oznacza numer identyfikacyjny TLWS a Z time-out zajętości stanowiska podany w godzinach. Aby wybrać linię, którą trzeba przetestować należy wprowadzić do systemu komendy:

401,dn lub 404,lkn gdzie: dn oznacza numer abonenta (jego tzw. numer katalogowy, czyli numer telefoniczny, pod którym jest widziany) a lkn oznacza numer wyposażenia w centrali. Przed wykonaniem testu można zaznaczyć jeden lub grupę testów wykonując komendę: 410 gdzie testnum oznacza numer testu. Do wyboru są następujące testy:



Aby wykonać test należy wprowadzić komendę 501 [,testnum] gdzie testnum jest numerem testu. Parametr testnum jest opcjonalny. Jeżeli zostanie pominięty wykonane zostaną testy zaznaczone wcześniej. Do drukowania rezultatów służy komenda 950. Komenda 499 służy do zwolnienia testowanych linii. Aby zwolnić stanowisko pomiarowe należy do systemu wprowadzić komendę 201,X[,UCL] gdzie X oznacza wcześniej wybrane do testów stanowisko a UCL oznacz zwolnienie bezwarunkowe (z ang. Unconditional release). Dostawca centrali podaje również wymagane wartości mierzonych parametrów.


3. Pętle testowe


Testowanie w pętli cyfrowej jest wykorzystywane w systemie do zlokalizowania uszkodzenia oraz określenia czy jest ono zlokalizowane poza czy wewnątrz centrali. Zależnie od wybranej opcji komendy testy w pętli cyfrowej mogą być wykonywane w obu kanałach B i kanale D bądź w dowolnym z nich dla danego dostępu BRA. Na rys. I przedstawiono pętle możliwe do zestawienia w systemie 5ESS w różnych elementach dostępu BRA. Test polega na zestawieniu pętli w danym elemencie, a następnie na wysłaniu sekwencji testowej i sprawdzeniu zgodności odpowiedzi z pętli, z pierwowzorem. Obie pętle, ta zestawiona na LT (Line termination) i ta na NT1 (Network Terminator) są zdolne do zapętlenia kanałów 2B+D bądź oddzielnie kanały B1 lub B2. LT może zapętlić wyłącznie kanał D kiedy NT1 nie posiada takiej cechy. Pętla kanału D w PH (Packet Handier) jest wewnętrzną pętlą dla centrali i ma na celu weryfikację czy PH jest aktywny.


Rys. 5.1. Pętle testowe w centrali 5ESS.


Kanały robocze B są testowane poprzez transmisję pseudolosowego ciągu bitów generowanego w ISTF (z ang. Integrated Seryices Test Function - funkcja testowania usług zintegrowanych). Poprawność tego ciąg bitów jest sprawdzana przez ISTF po powrocie z odpowiedniej pętli. Dla danej ścieżki cyfrowej wyznaczane są stopa błędów oraz liczba błędnych bloków i jest przedstawiane na wydruku.

Kanały sygnalizacyjne D są testowane poprzez transmisję testowych pakietów wygenerowanych w PH zawierających pseudolosową sekwencję bitów. PH jest również odpowiedzialny za weryfikację poprawności sekwencji powrotnej. Test kanału D powoduje czasowe wyłączenie z pracy wszystkich kanałów roboczych skojarzonych z nim.

Test w pętli jest aktywowany komendą TST-DSL, ale może być również uruchomiony bezpośrednio poprzez ustawienie parametru TEST w komendzie TST-DSL na wartość „LOOP”. Testy te mogą być również uruchomione interaktywnie za pomocą komend: TST-WSDGL oraz TST WSDSL. Komendy TST-DSL I TST-WSDSL pozwala na zdefiniowanie wielkości bloku (liczba bitów w bloku). Komenda TST-WSDGL pozwala ponadto definiować współczynnik błędów ERATIO, który ma być wprowadzony do ciągu losowego. Obsługa techniczna może kontrolować dalszą realizację testów używając następujących komend:

STP:TST-DSL - zatrzymuje zadanie oczekujące lub aktualnie wykonywane na wskazanym łączu abonenckim - DSL (z ang. Digital Subscriber Line). Rozkaz ten zatrzymuje wszystkie testy na wskazanym DSL, lub jeśli DSL jest nie wyspecyfikowane zatrzymywane są wszystkie testy w centrali;

STP:TST-WSTST - zatrzymuje test na stanowisku testowym TLWS niezależnie od tego jak zadanie było uruchomione: z ekranu nadzorcy, z ekranu transmisyjnego lub testów linii;

RLS:WSTST - zatrzymuje wykonywane zadanie i zwalnia zasoby sprzętowe przez nie wykorzystywane;

RLS:WSPOS - zwalnia stanowisko testowe TLWS.


4.Pomiary parametrów analogowych torów przesyłowych


Torami przesyłowymi sieci ISDN są tory przewodowe, złożone z par żył miedzianych, kabli telekomunikacyjnych tworzących sieć miejscową zapewniające dostęp do abonenta ISDN, łączące zakończenie sieciowe NT1 z abonenckim wyposażeniem centralowym LT. Tory te są wykorzystywane jako cyfrowe łącza lokalne (DLL) zdolne do przeprowadzenia cyfrowej dwukierunkowej transmisji ISDN na dostępie podstawowym.


Rys.5.2. Tory przesyłowe sieci ISDN.


Tor przesyłowy powinien być możliwie jednorodny, tzn. składać się z odcinków kabli o jednakowych torach i zawierać jak najmniejszą liczbę punktów połączeniowych.

Tory powinny mieć strukturę i spełniać wymagania wg ZN-951TP S.A.-028/T.

Kable używane w torach transmisyjnych powinny spełniać wymagania ZN-951TP S.A.-0291T ze zwróceniem uwagi na następujące wymagania ogólne:

- trwałość co najmniej 30-letnia w agresywnym środowisku ziemnym miejskim i przemysłowym;

- odporność na zaciąganie dużymi siłami do kanalizacji o dużej chropowatości.

W związku z tymi wymaganiami należy stosować wyłącznie kable wypełnione, z dopuszczeniem stosowania kabli niewypełnionych do napraw i remontów linii. W zależności od miejsca i różnych zagrożeń należy stosować kable o odpowiednim rodzaju izolacji i powłoki wg ZN-95 TP S.A.-027/T.

Pomiary parametrów analogowych obejmują pomiary kabli, za pomocą których realizowane jest łącze abonenckie. Ich wykonanie wymaga odcięcia centrali. Wszystkie pomiary analogowe zestawionego łącza abonenckiego wymagają działań po obu stronach tego łącza. Jeden koniec to wyjście tego łącza z centrali (lub modułu wyniesionego - RSM, RISLU) lub urządzenia przedłużającego styk U (krotnice). Najczęściej jest to przełącznica główna. Należy starać się aby punkt pomiaru był jak najbliżej centrali. Druga strona łącza to miejsce zainstalowania NTI (abonent). Używane w poniższych testach sformułowanie „przystawka”, określa urządzenie umożliwiające wykonanie takich pomiarów jak: tłumienność niedopasowania, tłumienność asymetrii względem ziemi. Z punktu widzenia kosztów wykonywania wszystkich pomiarów i wpływu otrzymanych wyników na ocenę przydatności łącza dla celów ISDN, pomiary analogowe można ograniczyć do kilku pomiarów:

tłumienność wtrąceniowa, tłumienność niedopasowania impedancji i wejściowej toru, tłumienność asymetrii względem ziemi, przesłuchy. Pomiary szumu impulsowego i opóźnienia grupowego, również służą ocenie jakości łącza lecz ich wynik w znikomym stopniu ma wpływ na ocenę przydatności łącza dla ISDN-u. Zostały więc omówione skrótowo.


5. Tłumienność wtrąceniowa


Pomiar tłumienności wtrąceniowej toru dokonywany jest wg układu przedstawionego na rys. Źródło - generator (G) o impedancji wewnętrznej 135 podaje sygnał sinusoidalny o częstotliwości 40 kHz i poziomie O dB na jednym końcu toru a miernik poziomu o impedancji wejściowej 135 mierzy poziom odebranego sygnału (Pm) na drugim końcu toru.


Rys.5.3. Schemat układu do pomiaru tłumienności.


Tłumienność wtrąceniowa powinna być mniejsza od 36 dB tzn., że poziom Pm powinien być większy niż -36 dB.




6.Tłumienność niedopasowania impedancji wejściowej toru


Pomiar tłumienności niedopasowania impedancji wejściowej toru wykonuje się wg schematu przedstawionego na rysunku:


Rys.5.4. Schemat układu do pomiaru tłumienności niedopasowania.


Do wykonania tego pomiaru niezbędny jest odpowiedni mostek (przystawka). Generator, miernik poziomu, badany tor (Zz) i rezystor (ZN) należy dołączyć do przystawki a drugi koniec badanego toru należy obciążyć rezystorem równym 1 35 Generator (o impedancji wejściowej 1 35 ) podaje sygnał o częstotliwości 40 kHz i poziomie O dB na mostek. Niezrównoważenie mostka Z „ ZN powoduje pojawienie się sygnału (miary niedopasowania) odbieranego przez miernik poziomu (o impedancji wejściowej 135c Tłumienność niedopasowania impedancji wejściowej toru powinna być większa niż 18 dB.

7.Tłumienność asymetrii względem ziemi


Schemat pomiarowy przedstawia rysunek:


Rys.5.5. Schemat układu do pomiaru tłumienności asymetrii względem ziemi.


Wykonując ten pomiar wykorzystuje się przystawkę, generator i miernik poziomu.

Do przystawki należy dołączyć generator, miernik poziomu oraz badany tor kablowy (obciążony rezystorem I 35Q). Generator (O impedancji wejściowej I 35 podaje sygnał o częstotliwości 40 kHz i poziomie O dB. Niezrównoważenie impedancji żył toru względem ziemi powoduje pojawienie się sygnału (miary asymetrii) odbieranego przez miernik poziomu (o impedancji wejściowej 135). Tłumienność asymetrii względem ziemi toru nie powinna być mniejsza niż 45,5dB.

8.Tłumienność przesłuchu między torami


Przesłuch rozumiany jako sumaryczne zakłócenia pochodzące od wszystkich łączy powinien być mniejszy niż 50 dB, przy częstotliwości 40 kHz i opadać w funkcji częstotliwości 15 dB na dekadę. Pomiar ten powinien być wykonywany w następujący sposób: badany tor dołączamy do miernika poziomu a w pozostałe w danym kablu tory podajemy sygnał. Ponieważ badany tor zazwyczaj znajduje się w już wykorzystywanym kablu pomiar jest wykonywany z pewnym przybliżeniem. Należy podłączyć miernik poziomu, dopasowany do 135 na jednym z końców badanego toru - drugie zostaje obciążone rezystorem 135Q. Jeżeli dysponujemy przynajmniej dwoma torami, to w jeden tor (obciążony rezystorem 135 podajemy sygnał o poziomie 0dB i częstotliwości 40 kHz i odczytujemy pojawiający się sygnał w drugim torze.


Rys.5.6.Schemat pomiarowej tłumienności przesłuchu zbliżnego między torami


9. Poziom szumu impulsowego


Całkowita energia szumu impulsowego gromadzona jest w porcjach dla krótkich przedziałów czasowych i o amplitudzie porównywalnej z amplituda sygnału użytecznego. Poza tymi momentami energia szumu jest pomijalna. Testowany tor, obciążony rezystorem 135 dołącza się do miernika szumu impulsowego (psofometr) i odczytuje wartość szumu. Badany tor powinien cechować wypadkowy szum impulsowy zgodny z charakterystyka pokazana na rysunku: schemat pomiarowy tłumienności przesłuchu zbliżnego między torami.


Rys.5.7 Wypadkowy szum impulsowy.



10. Opóźność grupowa


Pomiar ten polega na wyznaczeniu zniekształceń fazowych, jakim ulega obwiednia sygnału pomiarowego, zmodulowanego amplitudowo przebiegiem sinusoidalnym małej częstotliwości, w trakcie transmisji przez badany tor. Dopuszczalne opóźnienie grupowe wynosi 80 przy częstotliwości 40 kHz.


Rys.5.8. Schemat do badania opóźnienia grupowego.


11. Wymagania na parametry punktu odniesienia U


Transmisja sygnałów w punkcie odniesienia U nie podlega międzynarodowej standaryzacji. Wynika to z faktu różnego stanu łączy abonenckich w różnych krajach i chęci ich zaadaptowania dla potrzeb ISDN. Zgodnie z wymaganiami krajowymi, dla zapewnienia dwukierunkowej jednoczesnej transmisji w tym samym dwuprzewodowym łączu i w tym samym paśmie częstotliwości stosowana jest technika z kasowaniem echa. Polega ona na odjęciu od odbieranego sygnału części pochodzącej od własnego nadajnika. Elementy kompensacji echa powinny znajdować się po obu końcach łącza. Kodem transmisyjnym stosowanym w polskiej sieci w punkcie odniesienia U (przy zastosowaniu metody kasowania echa) jest kod 2B1 Q.

12. Zakończenie sieciowe typu 1 (NT1)


Zakończenie sieciowe typu 1 realizuje funkcje warstwy 1 (fizycznej). Dokonuje ono konwersji z transmisji po dwóch przewodach o szybkości 160 kb/s (U), na transmisję po czterech przewodach o szybkości 192 kbit/s (SIT), co umożliwia rozdzielenie kierunków: nadawania i odbioru. Zakończenie sieciowe realizuje funkcje zakończenia linii transmisyjnej i punktu odniesienia SIT, zapewnia synchronizację i ramkowanie, przekazuje zasilanie łącza abonenckiego oraz pełni funkcje utrzymania i nadzoru. W polskiej sieci ISDN operator sieci dostarcza abonentowi zakończenie sieciowe (NT1) współpracujące z daną centralą. Nie jest konieczne więc jego testowanie.

Poniższy rysunek przedstawia przeznaczenia przewodów na styku U I SIT. Dla dołączenia linii do NT1 wykorzystywane są dwa środkowe styki łączówki 8-stykowej: 4, 5 a po stronie styku SIT pary 4, 5 i 3,6.

13. Wymagania na parametry punktu odniesienia SIT


Przy dostępie podstawowym poszczególne terminale użytkownika są zwykle dołączane w konfiguracji wielopunktowej. Możliwe jest również dołączenie terminala w konfiguracji punkt-punkt, co może być pożądane z uwagi na efektywność procedur warstwy trzeciej. W obu przypadkach centrala powinna wiedzieć o stosowanej konfiguracji. Styk d dostępu podstawowego, umożliwiający dołączenie wielu terminali, ma postać szyny pasywnej (PASSIVE BUS). Przyjęta struktura przesyłania informacji, zapewnia poszczególnym terminalom niezależny dostęp do kanału sygnalizacyjnego. Użytkownik może dołączyć do szyny pasywnej max. 8 terminali, co pozwala stworzyć mu własną mini sieć. Terminal - to wyposażenie użytkownika, którym mogą być np.:

telefon ISDN, komputer z kartą ISDN, fax grupy IV, urządzenie do łączenia sieci komputerowych (bridże, router) lub urządzenia nie ISDN-owe poprzez urządzenia dopasowujące (Terminal Adapter). Na rys. została przedstawiona podstawowa konfiguracja stacji abonenckiej wraz z zaznaczonymi punktami odniesienia.

Rys.5.10. Podstawowa konfiguracja stacji abonenckiej wraz z zaznaczonymi punktami odniesienia.


NT - Zakończenie Sieciowe

TEl - Terminal Abonencki typu ISDN

TE2 - Terminal Abonencki nie ISDN-owy

TA - Terminal Adapter

R, Sfr, U- Punkty odniesienia

Maksymalna długość okablowania pomiędzy NT1 a TEl ograniczona jest przez tłumienność, która przy częstotliwości 96 kHz nie powinna być większa niż 6 dB. Długości te dla poszczególnych konfiguracji są podawane jako odległości orientacyjne. Zalecane jest stosowanie kabli o pojemności poniżej 90 nF/km. Ważne jest również odpowiednie ustawienie przełączników znajdujących się w NT1, co zostało pokazane na rysunkach. Przy instalacji we wszystkich przypadkach oba końce linii powinny być zakończone rezystancją dopasowującą R o wartości 100Q. Rezystory dołącza się dla obu kierunków transmisji: nadawanie i odbiór. W przypadku gdy NT1 jest umieszczone na jednym z końców rezystancję dopasowującą uzyskuje się ustawiając odpowiednie przełączniki w NTI. W pracy tej podano jedynie ustawienia przełączników dla dwóch typów NTI: lAS 412 i Euro-ISDN NTBA. Wybór konfiguracji zależy od ilości terminali, ich rozmieszczenia oraz zasięgu transmisji.






komentarze

Copyright © 2008-2010 EPrace oraz autorzy prac.